Powstanie świata według Wikingów

Opis powstania świata na podstawie mitologii skandynawskiej.
Wierzenia / Kultura
Arnor

Legenda mówi, ze na samym początku, zanim powstała ziemia nie istniało nic poza niezgłębiona przepaścią ziejąca pustkaą (Ginnugagap), nad którą leżało mroczne królestwo pełne mgieł i zimna Niflheim. Poniżej pustki leżało południowe królestwo pełne ognia, żaru i gorąca – Muspell. W samym środku Ginnugagap tryskało Źródło Hwergelmir, które dawało początek jedenastu rzekom, znanym pod nazwą Eliwagar. Im dalej było od Źródła tym więcej trujących osadów gromadziły rzeki. Na skutek nawarstwiania osadów powstał lód a unoszące się opary zamieniały się w szron, który pokrył cała pustkę Ginnugagap. Straszliwe zimno wydobywające się z Niflheimu oraz Ginnugagap spotkało się z gorącym wiatrem wiejącym znad Muspell. Lód zaczął się topić a z wody powstało życie. Z topniejących kropli lodu powstał Ymir, praojciec rasy olbrzymów. Kiedy zasnął z jego potu wyrosła para olbrzymów oraz syn, który jedna z jego nóg spłodziła z drugi. Z innych kropli spływających z lodowca powstała krowa Audumla, która karmiła swoim mlekiem Ymira. Z kolei sama żywiła się słonymi oszronionymi kamieniami. Pierwszego dnia gdy lizała kamień pokazały się włosy, drugiego głowa, a pod koniec trzeciego dnia powstał człowiek. Był on silny i przystojny. A nazywał się Buri. Powołał on do życia syna, któremu dał imię Borr. Ze związku Borra i Bestli, córki olbrzyma lodu Balthorna urodziła się trójka synów: Odyn, Wili i We, którzy po jakimś czasie postanowili zabić praojca olbrzymów Ymira. Krew spływająca z jego ran stopiła wszystkie olbrzymy prócz Bergelmira, który zapoczątkował nową rasę gigantów. Z martwego Ymira, Odyn i jego bracia stworzyli świat. Na środku Ginnugagap umieścili ciało praojca, które stało się ziemią. K ości zamieniły się w skały, zęby i fragmenty szkieletu uformowały drobne kamienie i żwir. Krew ze spływających ran utworzyła jeziora i morze. Niebo powstało z czaszki Ymira i umieszczone zostało nad ziemią. Podtrzymywały je cztery karły: Nordri, Sudri, Austri i Westri (północ, południe, wschód i zachód). Z włosów Ymira bracia stworzyli florę a mózg wyrzucili w niebo i tak powstały chmury. Iskry i świecące okruchy z Muspell umieszczone na firmamencie stały się gwiazdami. Po czym bogowie otoczyli ziemię wielkim morzem. Pas przy brzegu przeznaczony był dla olbrzymów. W głębi lądu wzniesiona została z rzęs Ymira fortyfikacja otaczająca siedzibę rodu ludzkiego – Midgard. Po zakończeniu budowy świata bogowie postanowili stworzyć ludzi. Za tworzywo posłużyły im dwa pnie znalezione nad brzegiem morza. I tak powstała kobieta i mężczyzna. Każdy z bogów – braci obdarował ludzi czym innym. Odyn podarował im oddech oraz życie, Wili dał świadomość i ruch, a We ofiarował każdemu twarz, mowę, słuch i wzrok. Mężczyznę nazwano Ask (Jesion), kobietę Embla (Łoza lub Winorośl). To właśnie Ask i Embla stali się prarodzicami wszystkich ludzi, którzy zamieszkali w Midgardzie.